Hırçın Araf

Buruk gönüllerde yürekler sızlatan
İskelede bir çan çalıyor sefersiz
Ilık bir gülümseyisin yamaçtaki dağlara
Gizli gizli karlar yağdırdığı saklılarla deliboran
Ama gene de belli oluyor kendi koynundan taşınan
Hemen caddeler arkasında sığınmış bir kenti
Şilep şilebe feryadi sirende
Mendillerin bir ucu gözyaşı çıkını
Bir uçu kan rengi ruj
Batmış bulaşmış kapı pencere kıra döke
Kül rengi hüznün evlerine dolup taşmaktan
Tablodaki hırçın araf
Deniz kıyılarında bir yerde